Δεν έμεινε στης γιαγιάς υπόσχεσης
τα παραμυθένια λόγια, που πότισαν
και ποτίζουν τις ελπιδοφόρες ρίζες
πολλών νεόφυτων βλασταριών
στους πολύχρωμους κήπους της ζωής.
Χάραξε το δικό του μονοπάτι
ανασηκώνοντας τα μανίκια των χεριών
και ρουφώντας, με γεύσεις αισιοδοξίας,
τις ελπιδοφόρες σταγόνες των κλαδιών του,
οραματίζεται στο τέλος της διαδρομής
τα αρωματισμένα λουλούδια της.
Άσπιλα χέρια
πλάθουν με φως καρδιάς το αύριο
ακολουθώντας την πυξίδα της αγάπης.
Νέος και φιλόδοξος, αφουγκράζοντας
τους λαρυγγισμούς των φλεβών του,
δεν γνώριζε ότι πίσω απ’ τους λόφους
των επιθυμιών του, είχαν κρυφτεί
οι κοινωνικές αρνήσεις, συμπληγάδες
πέτρες στους δρόμους της ζωής,
αφήνοντας μετέωρα συναισθήματα
αγωνίας και θολούρα στον ορίζοντα.
Σε κάθε ηλιαχτίδα του ήλιου
της δικαιοσύνης, λουλούδια οι ελπίδες
αρωμάτιζαν το μονοπάτι,
που αγάπησε τις δροσοσταλίδες
του μετώπου και ενθάρρυνση του έδιναν
σε κάθε βήμα του,
ψιθυρίζοντας το μυστικό της επιτυχίας.
Λαμνοκόπος στα απρόβλεπτα πελάγη
της ζωής, σαν άλλος εξερευνητής,
θα ανακαλύψει στη σκακιέρα της κινήσεις,
που δεν τις πίστευε,
θα νιώσει στο λαρυγγισμό των φλεβών του
τις αξίες και τον ρόλο των κανόνων της,
θα βροντήξει και θα αστράψει
σαν τον Ολύμπιο Δία,
αλλά θα αγωνιστεί να την κατακτήσει
αγαπώντας την όλο και περισσότερο,
γιατί είναι ελκυστική γυναίκα
Γιάννης Τάτσης
Από την ποιητική μου συλλογή: "Πριν το ηλιοβασίλεμα"
για περισσότερη ποίηση στον πιο κάτω δεσμό:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου