Αγγίζω τα χείλη,
εκεί,που είχε ακουμπήσει το φιλί σου.
Μοιάζει σαν δείλι,
σαν δυό ανάσες ουρανό , απ'την ψυχή σου.
Όταν νυχτώνει,
Σαν ξημερώνει,
λουσμένη έχω την καρδιά με τ'άρωμά σου.
Τόσο μακριά μου,
μα πιο κοντά δεν θα μπορούσα να σε νιώσω
Όλα δικά μου,
αγάπη που άργησες να 'ρθείς,να σ' ανταμώσω.
Νά 'ξερες πόσο,
έχεις ριζώσει σαν Χριστός στην εκκλησιά μου
Τοίχο θα υψώσω
κανείς ποτέ να μην σε πάρει μακριά μου.
Τα σ αγαπώ μου,
θα σου τα στείλω με τον φλοίσβο των κυμάτων.
Μες στο όνειρο μου,
Κτενά Ρούλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου