Ο Τόπος μας... αλεξανδρος μαρινακης.

"Τι έχει η Ελλάδα

και μας αρέσει τόσο;”

“Φως και φτώχεια”.

Αλλά πιο πλούσιος

από τον πλούσιο,

είναι αυτός

με τις λιγότερες ανάγκες...

Το φως, εξαφανίζει

όλο το άσχημο ...

Κολυμπάς στο μπλε

της ελληνικής θάλασσας

κι έχεις μιαν αίσθηση Ουρανού...

Ξαπλώνεις στο γρασίδι,

και αιωρήσαι σαν άγγελος!

Καταδύεσαι εντός σου

και βρίσκεσαι σε έκσταση...

Ολ' αυτά συμβαίνουν εδώ...

Μάθαμε να ζούμε

με Πέτρα και Φως!

Κι αυτά είναι άφθονα

στον τόπο μας...

Στον τόπο

της αέναης αφύπνισης...

Πολλοί μας ζηλεύουν

μόνο και μόνο γι αυτό...

Εκπλήσσονται, γοητεύονται

και μας φθονούν...

Μόνο και μόνο γι αυτό...

Τους δώσαμε τόσα πολλά,

και θέλουν κι άλλα...

Τα θέλουν όλα

αλλά αυτό δεν γίνεται!

Είμαστε αρχαίοι κι αυτοί,

πολύ μικροί ακόμα...

Θέλουν να μην υπάρχουμε

ελπίζω γιατί δεν τους αρέσει

να φθονούν...

Ο τόπος μας θαρρώ,

είναι γι αυτούς ουτοπία!

Δεν τολμούν

να σταθούν απέναντι

στην γήινη μικρότητά τους

και να την ξεπεράσουν...

Γιατί δεν έρχονται

να τους φιλοξενήσουμε εδώ;

Κάποιοι λίγοι έρχονται,

αλλά οι περισσότεροι

δεν μπορούν...

Γιατί δεν μπορεί κανείς

να γίνει ή να ζήσει

σαν Έλληνας,

αν δεν είναι έτοιμος γι' αυτό...