Εκεί στον δρόμο που οι ίτιες
δακρύζουν
Την ώρα που απάνω τους
το φώς του φεγγαριού
πέφτει αδρά
Την πρώτη προσπάθεια
της αυγής
Κάνοντας το μικρό σπουργίτι
να σιγοκλέψει την σιωπή
Εκεί τα εκατόφυλλα τριαντάφυλλα
δικάζουν τ' αγκάθια
στάζοντας αίμα πάνω φτιάχνοντας
χρώμα
Εκεί που η πούλια τραγούδια
γράφει στο περβάζι του ξεχασμένου
ρήματος
Εκεί που η πηγή καλύπτεται
με τον κισσό
και τα παλιά αγάλματα μαρτυρούν
αρχαίες δόξες
Κανένας βάτραχος δεν ξεμυτίζει
για να δείξει το Εγώ του
Μόνον ο άρχων αέρας σπρώχνει
βάναυσα το ρημαγμένο καμπαναριό
αφήνοντας ένα κρυφό μήνυμα από
το παρελθόν
Εκεί οι αγγελοφορεσιες κάτω από
της πλάκες τρίζουν
Ενώ στον ουρανό ψηλά χαράζει ήρεμα
το ηλιακό φως γνωστοποιώντας
την συνηθισμένη μέρα
Εκεί ο χρήστης της σιωπής στέκεται
δίπλα στον χρόνο ξεφυλλίζοντας απ'
τις παλιές αυλές των πόνων
κάνοντας τον σταυρό του
Δεν έγραψε δεν έφερε στο προσκήνιο
την σύνταξη νέου νόμου
Γιατί οι νόμοι θέλουν ( κότσι )
που να βλέπει την διαφορά
Όταν χάνει την ζωή του ένας δεκαεξάχρονος
για είκοσι ευρώ
Ενώ ο επαγγελματίας κλέφτης ζητά
λαϊκό προσκύνημα
Ποιός άραγε κρατάει τα κλειδιά
που ξεκλειδώνουν την σιωπή σπάζοντας
Iris Canea
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου