«Παιδιά κ? είνια ?ναι η καταχνιά και τούτ? η κατσιφάρα
και γιάιντα φεύγουν τα πουλιά κι αναιριχτούν τα δάσα.
Τα δέντρα εμαραθήκανε κι η γης αναδακρυώνει
σύννεφα μαυροσκότεινα τον ουρανό εσκεπάσα.
– Οι Γερμανοί πλακώσανε κι ουρανοκατεβαίνουν
με μηχανές και με φωθιά την Κρήτη επλημμυρίσαν!
Κρήτη, στα μαύρα θα ντυθείς, στα σίδερα θα πέσεις
πάλι τση Κρήτης τον αητό κρούσταλλα θα σκεπάσουν.
Αντρες, γυναίκες και παιδιά, τση Κρήτης αντρειωμένοι
τη ρήγισσα τση Λευτεριάς θέλουνε να σκλαβώσουν.
Βροντά κι αστράφτ? ο ουρανός κι η θάλασσα φουσκώνει
τα όρη αναταράσσουνται και τα βουνά βρουχούνται.
Κι ο Διγενής σέρνει φωνή από τον Ψηλορείτη:
απού ?χει άρματα ας βαστά κι απού δεν έχει ας βρίστει´.
Και τα φαράγγια αντιλαλούν: ´Χτυπάτε πολεμάρχοι
πιάσετε τ? άρματα παιδιά, πιάσετε τσι μαδάρες
κι ας δουν σε κάθε Κρητικό, σε κάθε γιαταγάνι
πως πιάνει η Κρήτη τ? άρματα, πως ξέρει ν? αποθάνει.
– Κάμετε τόπο Γερμανοί, φυλή καταραμένη,
Η Κρήτη Αρκάδι γίνεται, στα σίδερα δε μπαίνει´».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου