Η καρδιά μου είναι σαν να πέθανε... Σταματίνα Βάθη.

Η καρδιά μου είναι σαν να πέθανε.
Αιμορραγεί, δεν έχει δύναμη.
Είμαι ένα φτερό, είμαι ένα φύλλο,
Είμαι μόνος στη δύναμη του ανέμου.
Και κλαίω, κλαίω με όλη μου την ψυχή,
χωρίς κανένα δάκρυ, χωρίς καμία ελπίδα.
Θέλω την αγκαλιά σου, το φιλί σου, το γέλιο σου
Αισθάνομαι απεγνωσμένα χωρίς καμία πιθανότητα.
Κρυώνω τόσο πολύ, κρύο κοντά στο θάνατο,
Αναπνέω όλο και πιο σκληρά,
χωρίς καμία ελπίδα να είμαι καλά.
Εσύ είσαι η ζωή μου, το τρυφερό μυαλό μου.
Όταν ένα δάκρυ θα βγει από το μάτι μου,
Θα είναι ένα καθαρό διαμάντι
για να σου στείλω σαν μικρό μαχαίρι.
Ένα μαχαίρι που θα κάνει σημάδι στην καρδιά σου,
επειδή είπες ψέματα σε ένα μικρό πουλί όπως είμαι εγώ.
Δάκρυά μου για σένα,
σταγόνες βροχής στο στήθος και την ψυχή σου.
Όταν θα αποφασίσω ότι είσαι ψεύτικος,
Αετός θα γίνω και θα φύγω μακριά.
Ήθελα να σε θαυμάσω,
Ήθελα να σεβαστώ,
Δεν με νοιάζει το παρελθόν,
Με πειράζει το μέλλον και το τώρα και το τότε.
Θα με θυμάσαι. Θα το κάνεις.
Το φεγγάρι μου στο σκοτάδι,
το δίχτυ αράχνης της καρδιάς μου.
Θα νιώσεις κάτι ημιτελές,
κάτι άδειο στην καρδιά σου.
Θα νιώσω προδομένος, θα νιώσω μόνος,
Θα νιώσω παραμελημένος
στον φανταστικό σου κόσμο.
Και μετά!!
Αντίο αγάπη μου!!
Αντίο!!
Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ,
θα γίνεις ποτέ μέρος της καρδιάς μου.
Σε αγάπησα με την ανάσα της ψυχής μου,
την ημιτελή αγάπη μου,
την αλυσίδα μου στο σκοτάδι.
Αντίο!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου