Η νοσταλγία της προσμονής... Στέλλα Βρακά

Ετοιμάζω με φροντίδα
το δωμάτιο του αναπάντεχου
και ποθητού.

Στρώνω το τραπέζι
με κοχύλια κι
άστρα θαλασσινά.
Ανάβω το κερί με την
Φωτιά του Προμηθέα.

Κοιμήθηκε η μελαγχολία
η λουσμένη απ' την δίψα
της ανάγκης.
Ξύπνησε η νοσταλγία
της προσμονής του
ερχομού σου.

Όταν μου ψιθυρίσεις
στο όνειρο του ύπνου μου
την αποστολή σου
θα ντυθώ κύματα και
χρώματα
και θα γυρέψω την επιβεβαίωση
στα μάτια σου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου