Βαρέθηκα να ακούω το καθένα να λέει : έτσι πρέπει,
έτσι κάνε, τι θα πει ο κόσμος, μα ότι κ να σου έκαναν,
είναι συγγενείς σου... ΟΧΙ. Φτάνει ποιά.
Εγώ δεν προσποιούμαι για κανένα.
Εγώ ορίζω την ζωή μου εκτός από Τον Θεό.
Είμαι έντιμη, σεβαστή, κ άνθρωπο δεν έχω ενοχλήσει η
πειράξει. Αν έχω κάνει όμως κάτι, πάντα παίρνω ευθύνη
κ ζητώ συγγνώμη που ελάχιστοι το τολμούν αυτό.
Μα όταν ακούσω δικό μου άνθρωπο να μου λέει ότι δήθεν
άλλος είπε ότι ξεστωμησα άσχημα λόγια εναντίον του,
απαιτώ αμέσως τον δικο μου άνθρωπο να τον φέρει αντιμέτωπα
μπροστά μου κ δημόσια γιατί εγώ παιχνίδια βρώμικα δεν
ξέρω να παίζω. Θέλω αυτοί που με ζηλεύουν, με μισούν,
θέλουν το κακό μου..την καταστροφή μου, να με κάνουν πέρα.
Να κοιτάζουν το σπίτι τους, να σεβαστούν τους ανθρώπους,
να ασχολούνται με τα δικά τους κ όχι με τα ξένα.
Να κλείσουν λίγο τα χείλη τους κ να ανοίξουν τα αυτιά τους,
να κάνουν το σταυρό τους που έχουν την υγειά τους.
Εγώ βρίσκω το τοπίο μου που με ευχαριστεί.
Παίρνω το καθαρό αέρα μου, ηρεμώ, μαζεύω τις σκέψεις μου,
ανασάνω κ κάθομαι ώρες ώσπου να δω το σούρουπο.
Στέλνω τα φιλιά μου σε οσους αγαπώ.. κ μ’αγαπουν...
κοντά μου, μακριά μου, εδώ στην γη η στον ουρανό.
Ψιθυρίζοντας πάλι εδώ θα είμαι αύριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου