Σαν άνεμος θα ναυαγώ... ‎Νέλλη Κουμεντάκη.

Είπα να

γίνω άνεμος,

και να βρεθώ σιμά σου,

ν' αγγίξω την ανάσα σου και

τα ξανθά μαλιά σου!

Είπα να ρθω

σαν άνεμος να αγγίξω

το λαιμό σου, χάδι να μαι

στο στήθος σου δροσιά στο

ματωπό σου!

Ν' αγγίξω τ' άλικα

χείλη σου, να βυθιστώ

στο βλέμμα, σε μια σταγόνα

πέλαγο αλμύρα απο σένα!

Είπα να γίνω

άνεμος μελτέμι

ακρογιαλιάς, για να γλιστρώ

στο σώμα σου, στον ύπνο σου σιωπηλά,

Ήθελα να μαι

μια αγκαλιά να νιώθω

τις αισθήσεις, στις φυλλωσιές σου

ν' αρκεστώ να ζω στις αναμνήσεις!

Σαν άνεμος

θα ναυαγώ στ' αξόδευτο

φιλί σου, κάπου στο γλυκοχάραμα

θα μαι η αναπνοή σου!