Μια μέρα ρώτησε η Ψυχή το Νου…
-Πού ταξιδεύεις ; -Εκεί που δεν θέλησες να ‘ρθεις ποτέ…
Μια ακόμη μαχαιριά, ένα ακόμη χτύπημα στο είναι σου,
μια λαβωματιά αυτοχειρίας. Εσύ την ξεκίνησες, μια στιγμή,
που χώρισες το Νου από την Ψυχή. Όλοι μας ταξιδεύουμε
με το μυαλό! Ο Νους η σκέψη, η τόλμη η Ψυχή!
Αφήνεις τις σκέψεις ελεύθερες και κάποιες φορές ξεφεύγουν
από μόνες. Προχωρούν, φτάνουν τόσο μακριά που τις ζηλεύεις
ακόμη κι εσύ! Ζηλεύεις τις σκέψεις σου που κατάφεραν να
ταξιδέψουν χωρίς εσένα! Τόσο καιρό αντιστέκεσαι!
Φωνάζει η φωνή μέσα σου, ουρλιάζει, γδέρνει την ψυχή,
σπρώχνει την καρδιά μα μάταια. Το μόνο που μένει είναι
τα σημάδια της ατελέσφορης προσπάθειας.
Έμεινε στη μέση να πονά, κι εσύ μόνος και προδομένος
από τον ίδιο σου τον εαυτό, τις σκέψεις σου.
Σκέψεις που σε εγκατέλειψαν εκεί, σκέψεις που σε άφησαν
πίσω και μόνο για να σου δείξουν πως υπάρχει το μπροστά.
Ο Νους είναι οι σκέψεις και τα λόγια που δεν έγιναν πράξεις από
την Ψυχή! Εκείνα που δεν τόλμησε να τα ζήσει! Παρέμειναν
ταξιδιώτες, σκέψεις σε λόγια δίχως φωνή, μα με ταξίδι και με
όνειρο. Πώς να υπάρξεις τώρα διασπασμένος;
Πώς να υπάρξεις διχοτομημένος. Άφησες ελεύθερους το Νου
και την Ψυχή να αποφασίσουν, γιατί δεν βρήκες τη δύναμη
να τα κρατήσεις ενωμένα. Ένας καθρέπτης. Δυο πρόσωπα.
Νους απέναντι σε Ψυχή. Ζωή απέναντι σε ύπαρξη.
Εσύ απέναντι σε εσένα. Ψυχής φωνή, σε Νου σκέψεις…
-Πού ταξιδεύεις ; -Εκεί που δεν θέλησες να ‘ρθεις ποτέ…
-Μα εκεί, δεν πας μόνος, εκεί πάνε και οι δυο μαζί!
Εγώ προσπάθησα Ψυχή μου τόσο πολύ να σε κρατήσω κοντά
μου. Έπλεξα τα δάκτυλά μου σφιχτά κι εσύ γαντζώθηκες τόσο,
που τα έμπηξες μες στην παλάμη μου και μάτωσα!
Με πόνεσες Ψυχή! Ποτέ σου δεν συμπορεύθηκες, ποτέ σου δεν
ταυτίστηκες, μόνο πιάστηκες από επάνω μου! Έγινα απλά μια
σανίδα σωτηρίας για εσένα! Κρατιόσουν από επάνω μου και με
βύθιζες ολοένα και πιο πολύ, μέχρι που με έχασες! Μέχρι που
βούλιαξα με τις σκέψεις μου τόσο βαθιά, που μόνη σου δεν
τόλμησες ποτέ να φτάσεις! Ούτε που πλησίασες! Μόνος Εγώ,
μόνη κι Εσύ! Εγώ στο ταξίδι Μου, Εσύ στο Δεν Σου. Εγώ
στις σκέψεις μου ελεύθερος κι εσύ ακίνητη στη φυλακή σου.
Μα ακόμη κι από μακριά άκου με που σου φωνάζω!
Άκου τον αντίλαλο που υψώνουν τα βουνά του φόβου και της
ανασφάλειάς σου! Τόλμα Ψυχή! Τόλμα κι εγώ θα περιμένω λίγο
ακόμη! Μακριά σου δεν έχει νόημα η ζωή! Νους χωρίς Ψυχή
πώς να αντέξουν χώρια; Μη μένεις μακριά, έλα κοντά μου! Θα σε
πιάσω ξανά, μα αυτή τη φορά θα σου δείξω πώς να ταξιδεύεις!
Δεν θα σε αφήσω να το μάθεις μόνη σου! Το γνωρίζω
καλά ετούτο το ταξίδι! Και η Ψυχή ξαναρώτησε το Νου…
-Πού ταξιδεύεις ; -Εκεί που δεν θέλησες να ‘ρθεις ποτέ…
-Μα εκεί, δεν πας μόνος, εκεί πάνε και οι δυο μαζί, γιαυτό
στάσου λίγο και ξαπόστασε! Θέλω με όλη μου την καρδιά
να σε προφτάσω! Οι σκέψεις σου, το ταξίδι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου