Με ξεκλειδώνεις και με εμπνέεις.
Γκρεμίζεις τα οχυρά μου.
Ξορκίζεις τα φαντάσματα.
Μάχες επώδυνες δίνω
όταν σε φέρνω στο μυαλό μου,
ν' αντέχω το ανύποφορο
του "πουθενά σου."
Στην έρημη χώρα μου,
έχτισα τα "θα"...
και κατοικώ μέσα τους.
Θα χρισθώ ιέρεια
να αφιερωθώ στον Ναό σου.
Θα γίνω μάγισσα
να σε ταϊσω τους λωτούς της λήθης,
να ποθείς
βασανιστικά
καταλυτικά
απόλυτα
το κορμί μου
την ψυχή μου.
Όλους τους κτύπους της καρδιάς μου
ν' ανασαίνεις
στις ζωές των φιλιών μας.
Κάθε σου χάδι
πείνα και δίψα
και λύτρωση.
Κάθε μου άγγιγμα
παράδοση
στην εξιλεωτική αιχμαλωσία σου.
Παράδοση ευδαιμονική
στην κατοικία
...Στέλλα Βρακά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου