Με το νυστέρι της ποίησης
χάραξα το καυτό κορμί του ήλιου,
και στις πληγές επάνω μπόλιασα
Οι ακτίνες που φύτρωσαν
με χτένια έμπλεξαν τα μαλλιά σου,
ένα μπουκέτο που παραμένει
στον καθρέφτη των στεναγμών μου
ανθίζοντας από τα δάκρυα μου.
Πόσο όμορφη γίνεσαι στο λιόγερμα...
κόκκινες φλόγες τα μάτια σου ,
με χαλινάρι σέρνουν το κορμί μου
στους κήπους της γαλήνης.
Εκεί θηλάζω τους χυμούς σου
όταν η άνοιξη απουσιάζει
και οι χειμώνες ξεριζώνουν
ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ
Σας ευχαριστώ
ΑπάντησηΔιαγραφή