Στον βυθό σου... Τάκης Κτενάς.

Τα χείλη σου ηδονικά ζητούν του Αυτοκράτορα το φιλί.Η γλώσσα σου σε ένα μαρτυρικό παιγνίδι με τον έρωτα ζητάει του κορμιού μου την γυμνή ηδονή.Φιλήδονα δαγκώνεις τα χείλη σου θέλοντας
με τα δόντια σου να δείξεις το πάθος που σε κατακλύζει.Ο πόθος κρυφός στα στήθια σου,όπου χτυπάει η καρδιά σου δυνατά σαν να πάει να σπάσει από λαχτάρα και γλυκόπονη ηδονή.Οργασμοί ατέλειωτοι πλημμυρίζουν την πηγή,σαν από τα ουράνια αυτοί να 'ναι σταλμένοι σαν βροχή.
Βροχή πόθων κρυφών και άνομων στα στήθη σου γεννιούνται και το κορμί σου όλο πλημμυρίζουν από θεία σαγήνη που μοιάζει με μελωδία αγγέλων.Τρέμεις στο χάδι μου,στο χάδι αυτό που απαλά με τα ακροδάχτυλα μου την σκέψη σου χαϊδεύει.Το σώμα σου ηλεκτρίζεται και σαν πυρακτωμένο μέταλλο καίει τώρα το κορμί σου.Καίει σαν λάβα που ξεχύνεται σε ηφαίστειο ενεργό η λαγνεία που το μυαλό σου περιβάλλει.
Έρωτας σε επικίνδυνο τοξωτό παιχνίδι με τον θάνατο,αφού με θάνατο ο έρωτας τώρα μοιάζει.Σου κόβεται η ανάσα,βαριά σαν σφυρί τώρα πέφτει αυτή στις Πύλες του Άδη.Εκεί που συναντάς τον τρόμο και τον όλεθρο.Ο έρωτας αυτός μοιάζει με εσένα,είναι το ίδιο καυτός και τρομακτικός σαν Κόλαση.Μα καμιά φορά και με Παράδεισο ο έρωτας σου μοιάζει και εσύ με άγγελο.
Παράδεισος και Κόλαση,δαίμονας και άγγελος,όλα παίρνουνε μορφή σαν την δική σου.Την μορφή σου.Σε μια του έρωτα τώρα εναλλάσσονται μορφή που παίρνω εγώ και εσύ.Ο κόσμος μας τελειώνει.Ας τελειώσουμε τουλάχιστον και εμείς σ' αυτό το αλισβερίσι του πόθου και του πάθους.Ας τελειώσουμε και εμείς μαζί σε ένα τελευταίο παιχνίδι με τον έρωτα που στα γυμνά κορμιά μας απεγνωσμένα την ολοκλήρωση του ζητάει.Την δικιά μας ολοκλήρωση που στις σκέψεις μας βρήκε καταφύγιο και στις λέξεις μας επιθυμίες.Σαν αυτές που τώρα γεννά μέσα μας και σαν θηρία βρυχούνται και μας κατατρώνε.
Επιθυμίες που είχα πριν να σε γνωρίσω και τώρα κατάλαβα γιατί. Επιθυμίες σαρκικές που σαν σαράκι τρώνε τις σάρκες μας,αλλά γεννάνε ήλιους και ουρανούς πάνω σε ματωμένα παραπονεμένα φεγγάρια.Χρυσοκέντητα τα λόγια μου όταν μιλούν για σένα.Από την ομορφιά σου παίρνουν για να ντυθούν οι λέξεις.
Και εγώ βαπτίζομαι σ' αυτές σαν να βαπτίζομαι στον έρωτα και καθαγιάζομαι γυμνός στην κολυμπήθρα σου.Των αισθήσεων και των παραισθήσεων γλυκειά ζαλάδα.Βουτάω σαν δύτης μέσα σου τα μαργαριτάρια σου για να βρω.Στον δικό σου απέραντο και ατέλειωτο βυθό.Στον βυθό σου!
ΤΑΚΗΣ ΚΤΕΝΑΣ

1 σχόλιο: