Ξεχασμένες καλημέρες... Νίκος Ορφανίδης

Στους ανέμους περπατάω 

και τις νύχτες μου περνάω 
σαν τρελό αερικό
στα όνειρα μου βυθισμένη
σε μι’ αγάπη μεθυσμένη
και το σήμερα νεκρό

Ξεχασμένες καλημέρες
πικραμένες οι Δευτέρες
στου χρόνου την περπατησιά
χάθηκαν μες στις καλντέρες
της αυγής μου οι γαλέρες
στα σύνορα μου τα κλειστά

Χάνομαι στις παραισθήσεις
στο φιλί που χεις αφήσει
στου καθρέπτη την γωνιά
με όνειρα ζωγραφισμένο
μες στον χρόνο ξεχασμένο
να το πνίγει η σκουριά