Πήρα πινέλα, πήρα καμβά
Άφησα τη φαντασία να με οδηγήσει
Άπλωσα το κόκκινο κι έκανα μια καρδιά
Έγραψα το όνομά σου κι έβαλα δυο φιλιά
Χαρά μου, όνειρό μου, ζωή μου
Μόνον σε εσένα τρέχει ο νους
Δυο περιστέρια τα χέρια μου και πέταξαν
Ήρθαν στο δικό σου καλοκαίρι το καταγάλανο
Να πάρουν λίγο από το φως
Να πάρουν λίγο από τη θάλασσα
Να μυρίσουν τα λευκά σου γιασεμιά
Αγάπη μου, θησαυρέ μου, ήλιέ μου
Τα άνθισμα είσαι της γης, άνοιξη μου
Το πυρωμένο χρυσαφί του ορίζοντα
είσαι, φθινόπωρο μου
Το τραγούδι που κάνουν τα κούτσουρα
στο αναμμένο τζάκι είσαι, χειμώνα μου
Τα πάντα είσαι, πνοή μου
Θέλω ώρες, μέρες, μήνες, χρόνους
για να αποτυπώσω την ύπαρξή σου
Φτωχά όλα τα χρώματα κι όλες οι αποχρώσεις τους
Και τα πινέλα ανάξια για να σε αποτυπώσουν
Ψυχή μου...
Μια καρδιά κατακόκκινη μπόρεσα να φτιάξω,
μόνον αυτό...., εσένα ....!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου