Φοβοῦνται τὸν οὐρανὸ ποὺ κοιτάζουμε
φοβοῦνται τὸ πεζούλι ποὺ ἀκουμπᾶμε
φοβοῦνται τὸ ἀδράχτι τῆς μητέρας μας
καὶ τὸ ἀλφαβητάρι τοῦ παιδιοῦ μας
φοβοῦνται τὰ χέρια σου ποὺ ξέρουν
νὰ ἀγγαλιάζουν τόσο τρυφερὰκαὶ νὰ μοχτοῦν
τόσο ἀντρίκια φοβοῦνται τὰ λόγια ποὺ λέμε
οἱ δυό μας μὲ φωνὴ χαμηλωμένη
φοβοῦνται τὰ λόγια ποὺ θὰ λέμε αὔριο ὅλοι μαζὶ μᾶς
φοβοῦνται, ἀγάπη μου,
καὶ ὅταν μᾶς σκοτώνουν νεκροὺς μᾶς φοβοῦνται πιὸ πολύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου