Πεταμένη ψυχή... Αντριάνα.

Δεν υπάρχει θάλασσα, 
ούτε κύμα να σκεπάσει 
τ ανύποτο.
Πεταμένη η ψυχή, χώμα,
λασπόνερο χύνεται πυκτό
σε ποτάμιο στόμα.
Ποια μάτια κοιτούν
την σιωπή π άγρια κραυγή
αναδυόμενη από πνεύμα, ψυχή
που χει πατηθεί;
Πόδια που απ αυτήν
πλένονταν πιο πριν
Μάτια νεκρά, κενοτάφειο
η ζωή χωρίς όνειρο
μοσκοβολια του εμείς!!