Λυτρωτικές
γίναν οι σκέψεις,
σκόρπια όνειρα ψυχής,
του μυαλού είναι αυταπάτες
της σελήνης στοχασμοί!
Προσπαθώ
ν ' ονειρευτώ να
ζωγραφίσω τη ματιά σου,
να ναι μπλέ τ'ωκεανού,
τ' άλικο το φιλημά σου νά χει
γεύση του μελιού!
Λησμονιέμαι
στην ομίχλη σ' ένα
βλέμμα σου χλωμό, το φεγγάρι
φωσφορίζει τ' ονειρό που νοσταλγώ!
Σκόρπιες
σκέψεις και σιωπές,
ακαθόριστα ταξίδια μοιάζουν
σαν τις ενοχές, κρίκος είσαι σ' αλυσίδα
στις μοναχικές βραδιές!
Με μελαχγολούν
οι σκέψεις, επίμονα
ρωτούν μες' το βλέμμα
Νέλλη Κουμεντάκη....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου