Στο Γείσο Του Ονείρου... Στέλλα Βρακά.

Στο γείσο του ονείρου το έλεος

Ωσάν να έχει συμβεί κάτι

που δεν με αφορά

μα με πιάνει ρίγος.

Στο άκρο των απόκρημνων

βράχων βαδίζεις

μιας κι έχεις τα κότσια

για να δεις το παραπέρα.

Κοιτάζω τις ανταύγειες

του αδιάφορού σου

και τρομάζω.

Φυσάει ακυβέρνητα.

Στο γείσο του ονείρου

το έλεος,

μου λες.

Ασύγκριτη ένδεια

θηρίο εσύ

δείξε έλεος,

φωνάζω μέσα μου.

Βαρειά βροχή του παρελθόντος

μην ασωτεύεις στις μέρες μου.

Πενήντα αινίγματα

τα αποφάγια

κι άλλα τόσα και πλέον

οι δωρεές των πλάγιων τρόπων.

Κι εσύ να αδιαφορείς

για τις ανάσες

κι εγώ να αφαιρούμαι

σαν τις μετρώ.

~Στέλλα Βρακά~