Πόσο κρύο κάνει εξω !
Θυμάσαι; Μια ζεστή πανέμορφη μέρα του καλοκαιριού
ξεκινήσαμε το πιό όμορφο ταξίδι σε έναν
άγνωστο κόσμο για μάς . Πρωτόγνωρο !
Επιβάτες στο βαγόνι της ζωής που μας χαμογελούσε .
Ούτε καταλάβαμε πότε βρεθήκαμε στον σταθμό της
αφετηρίας . Αποσκευές μας το γέλιο μας ,
τα βλέμματα μας γεμάτα απο χαρά και όνειρα .
Όμορφο ταξίδι !
Ακουμπισμένοι στο παράθυρο ,η διαδρομή μας φάνταζε
γρήγορο ποτάμι με ξάστερα νερά που κυλούσε την ευτυχία μας..
Οι όχθες του γεμάτες αγρολούλουδα ,τα λόγια μας ,
και τόσα σ 'αγαπώ ! Τα έπαιρνε ο αέρας τα έκανε τραγούδι
και τα έστελνε πάλι στα χείλη μας ...
Μας βρήκαν οι νύκτες ταξιδεύοντας να μετράμε χιλιάδες
άστρα φωτεινά,ολα δικά μας .
Πόσο ευτυχισμένος έδειχνε ο ουρανός στα γλυκά βράδια
τα φθινοπωρινά . Ούτε οι χοντρές στάλες της βροχής
δεν μας φόβισαν ! Κτυπούσαν το μισάνοικτο παράθυρο
του βαγονιού και σύ γέλαγες που μούσκεψαν τα μαλλιά μας..
Μα γιατί συννέφιασε τόσο ξαφνικά;;;
Πόσο άλλαξε ο καιρός !
Το ταξίδι μας έφτασε στον χειμώνα της αγάπης πια ..
Αρχισε να παγώνει τις καρδιές μας
Σε κάποιο σταθμό πρέπει να κατέβω ...πρέπει να
συνεχίσεις μόνος ... Στην ζεστασιά του βαγονιού σου .
Πρέπει να γυρίσω πίσω !
Σ' εκείνους τους δρόμους που με βρήκες πληγωμένο σπουργίτι
και μου άπλωσες τα χέρια . Ο καθένας πια, εχει
εχει άλλον προορισμό ....θέλω τόσα να σου πω .
Σε κοιτώ που φεύγεις δεν ξέρω αν πονώ ,αν χάνομαι
στις αναμνήσεις η στον παγωμένο δρόμο .
Και συ απομακρύνεσαι συνεχώς ...
Θέλω τόσα να σου πω ...
Δεν ξέρω πια αν το ακους ...αλλά κρυώνω........
Κρυώνω τόσο πολύ !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου