Ειναι'η φωνή της λογικής
που με ελέγχει
που σταματά τα όνειρα,
στην διαδρομή του νού μου όταν τρέχει..
Ειν' η φωνή της λογικής
που μου φωνάζει στάσου
αυτοί οι δρόμοι οι κλειστοί
φραγμοί στα όνειρα σου.
Ειναι η σιωπή της λογικής
αυτή η φλύαρη σιωπή
πλανάται στα σκοτάδια
ειν ' της καρδιάς μου η κραυγή
που σε ζητά τα βράδια..
Και τούτη η φλύαρη νυχτιά
ιστό αράχνης πως απλώνει
και με σκοτώνει...
Αυτά τα βράδια τ' άναστρα
που μένω τόσο μόνη
τα λόγια
ντύνω θάλασσες το κύμα
κάλεσμα μου
Και γράφω στίχους βιαστικά
...Φαιδρα Καψωμενακη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου