Στης μοίρας τ' απόνερα
αλυχτάει το άδικο,
- κι ανταριάζει ο καημός κι ερωτεύεται η νύχτα.
Η ψυχή μου σκαρί
σε ανάθεμα ονείρου,
- κι ανασταίνεται η θλίψη και μισεύει η χαρά.
Σε κομμάτι από πάπυρο
σου 'χω σιάξει ένα χάρτη,
- και σου κρύβω ένα δάκρυ κι ένα γέλιο πικρό.
Προσμετρώ τα φεγγάρια
που θα λύσεις τα μάγια,
- μα περνα ο καιρός κι έχω πια ξεχαστεί.
Ήμουν κάποτε έρωτας
σε καρδιά μενεξέ
Σταυρούλα Δεκούλου 18/10/15
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου