Κάθε αυγή μια χούφτα δροσιάς
ξεδιψά τα όνειρά μου.
Μύριζε φθινόπωρο η αγκαλιά σου ψες βράδυ
κι ένα φύλλο μου ζήτησε να χορέψουμε.
Πώς να του αρνηθώ ;
Ξέπλυνα στην ανατολή το κρυφό μας σμίξιμο
και μ' ένα μαντήλι βιάστηκα να καλύψω
τα σημάδια στο λαιμό
από το αχόρταγο πρωτοβρόχι σου.
Χάραξε θαρρώ... στης ψυχής μου τ' ανοιχτά!
Οι ώριμες ευωδιές του Σεπτέμβρη,
γλυκά να σας ανταμώσουν.
...Σταυρούλα Δεκούλου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου