Αποτυπώματα... Σταυρούλα Δεκούλου.

Πλήγιασε η νύχτα απόψε
απ' τις πολλές φορές
που το σκοτάδι ζύγιασα.
Και το φεγγάρι νύσταξε
τόσες φορές σαν τ' άστρα
ένα ένα ονομάτισα.
Μα εγώ ακόμα χώρο δεν βρήκα
την όψη σου να ζωγραφίσω.
Τί τάχα ούτε ολάκερος ο ουρανός
δεν σε χωρά.

Τόσο πολύ τα μάτια μου γεμίζεις.

Η χαραυγή μ' ανταμώνει

με την εικόνα σου αζωγράφιστη.

Λίγο πειράζει πια... αφού

σ' όλες μου τις γωνιές

σ' έχω αποτυπώσει.

Φτάνει μου !

 Σταυρούλα Δεκούλου