Περίμενα με λαχτάρα κάθε πρωί
να περάσεις από μπροστά μου
τα συναισθήματα μου ευάλωτα
και η καρδιά χτυπούσε δυνατά...
Περνούσες πανέμορφη,αγέρωχη
και μέσα μου έβγαινε μια κραυγή
άναρθρη μα δυνατή
πλησίασε γιατί νιώθω μόνος
αγάπησε με το έχω τόση ανάγκη...
Όμως καθώς πλησίαζες
και με κοιτούσες στα μάτια
με αυτό το βλέμμα όλο υποσχέσεις
ξαφνικά με έπιανε πανικός
φοβόμουν το μέγεθος της αγάπης μου
και τότε πισωγύριζα με δέος...
Περίμενα με αγωνία να απομακρυνθείς
χωρίς να δώσεις σημάδι ελπίδας,
χωρίς να γυρίσεις πίσω να με κοιτάξεις ξανά,
φώναζα άηχα μείνε μακριά μου
φοβάμαι την εισβολή....
...Αντώνης Σαμολαδάς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου