Τι πιο όμορφο από δυο
καρδιές που γίνονται μία
και χτυπά δυνατά με
τρυφερότητα κι αγάπη!
Που το σκίρτημά της
σε πλημμυρίζει σαν ρυάκι
με αισιοδοξία και γαλήνη...
Που δίνει ανάσα
στα όνειρά σου και οξυγόνο
στις ελπίδες σου...
Που σου χαρίζει
μια μεγάλη αγκαλιά
σαν απάγκιο λιμάνι...
Που κοιτά βαθιά
μέσα σου κι ενώνεται
με την ψυχή σου...
Που γεννά ήχους
κατανόησης, υπομονής
και σε κάνει να ζεις
στιγμές πραγματικές,
αγνές, ατόφιες...
Που στέκεται ακλόνητη,
βράχος μπροστά
σε κάθε δυσκολία...
Που θέλει να μείνει
για πάντα δεμένη
μαζί σου, όσα χρόνια
κι αν περάσουν,
στις χαρές και τις λύπες,
στα εύκολα και τα δύσκολα,
στις όμορφες μέρες
και τις παγερές νύχτες...
Αυτή η καρδιά,
με τη φλόγα της
πάντα αναμμένη,
που θα σ' ακολουθεί,
θα σε κρατά σφιχτά
και θα σου ψιθυρίζει :
"Δεν μου φτάνει μια ζωή
να σ' αγαπώ..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου