Στα τσαλακωμένα πεζοδρόμια
του δρόμου
πάνε κι έρχονται εκείνοι
που δεν με γνωρίζουν.
Το τυφλό των βημάτων μου
μ' εμποδίζει να συμβαδίζω
μαζί τους.
Εξαιρετική προστασία.
Με παιδεύουν ακόμα οι λέξεις
γύρω μου.
Αγριεμένη η μοίρα του κύματος
δάκρυα, κατάρες κι αναθέματα
δίνει στον άνθρωπο.
Εξαπλώνεται το μίσος
κι οι πιστοί το πλένουν,
το στολίζουν, το φροντίζουν
και το 'χουν για πολύτιμο.
Μισότυφλη στέκω σε μιαν άκρη
της οδύνης.
Κανείς δεν μπορεί να κοιτάξει
μέσα μου.
Μα έρχομαι απ' τα παιδικά μου
χρόνια.
Με τρέφει η ανεξερεύνητη ψυχή
με συντηρεί το έκθαμβο του έρωτα
που δεν γνωρίζω
και γαληνεύω αρπαγμένη
στο Φως της Ομορφιάς
που αρμενίζει ηλιόλουστη στην Αγάπη.
...Στέλλα Βρακά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου