Και διαβαίνουν οι μήνες ...
Και διαβαίνει ή ζωή !
Πικρή , γλυκειά , σκληρή , μονότονη
, πάντα με ένα τραγούδι να πλανεύει ......
..Ένα τραγούδι είναι ή ζωή !
Είτε σε ήλιο ή βροχή με νότες εμαγεύτηκες
με νότες που αγάπησες
και έστησαν τον χορό τους ....
Σε έναν χορό ξεχάστηκες
στους στίχους των ονείρων ....
Σαν αετός ....
Κι έφτασε μπόρα φοβερή
κι ένας βοριάς αλήτης ..
Μια μέρα, καταχείμωνο, που
απρόσμενα όλα γίναν .
Σπουργίτι εγώ ανήμπορο στις λάσπες
κουρνιασμένο !
Κι αγέρωχα συ έφτασες με του αετού
το βλέμμα ,με κράτησες κι ας έτρεμα ,
μου είπες μην φοβάσαι , τίποτα δεν θ'αφήσω
'γω ,εσένα να πληγώσει ..ανοίγω φύλλα
της καρδιάς ,σε αγκαλιά σε κλείνω .
Μα άλλα δείξαν οι καιροί και της ζωής
το διάβα..
Έγινα εγώ ο αετός με δύναμη στα στήθια
και θάρρος βρήκα ν'ανεβώ πιο πάνω
απ την αλήθεια ...
Άνοιξα τις φτερούγες μου ,λιμάνι να τις κάνω
στεριά έγινε η θάλασσα να ταξιδεύεις πρίμα
και όλο πέταγα ψηλά και πιο ψηλά ακόμη !
Αψήφησα τους ουρανούς ,τον ήλιο
αψηφούσα
γελούσαν με το θάρρος μου ,το
σιγοτραγουδούσαν ..
Και ήρθε μπόρα φοβερή και ένας βοριάς
αλήτης σημάδεψε το'να φτερό και στης
καρδιάς το κέντρο !
Κι ήσουν εσύ ο σκοπευτής που σκόπευσες
τον στόχο ...
Ήξερες που σημάδευες ,το βόλι που να ρίξεις .
Έτσι λυγίζουν οι αετοί ...
Με βόλια δηλητήριο
με βόλια του θανάτου ....
...Φαιδρα Καψωμενακη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου