Στα φρύδια του ορίζοντα,
λευκά νησιώτικα σπιτάκια.
Κορμιά χύμα στο κύμα,
ψηλά κυπαρίσσια
και ματιά ανοιχτή,
πόσο όμορφη είναι η ζωή.
Η καρδιά της ταξιδεύει στα πέλαγα,
με τρία κάτασπρα κατάρτια.
Το νόημά της αποκαλύπτεται
στο πέταγμα των πουλιών,
που ραμφίζουν του χρόνου την πυξίδα.
Ξεπετάγονται από τον χάλκινο μπούσουλα,
τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Δεν κινδυνεύουμε να χάσουμε
τον προσανατολισμό μας στο μέλλον.
Η γαλανόλευκη πατρίδα μας
κι ο πολιτισμός της,
ζωντανός δίαυλος
προς ευρύτερες γνώσεις.
Δεν μέμφεται τον σημερινό εαυτό της,
που αγγίζει τ'αστέρια σαν όμορφη νεράιδα.
Ανακαλύπτει κάθε μέρα,
τις ψυχές των παιδιών της
και ζει μόνο γι αυτά
και τα ονείρατά τους τα χρυσά,
τα γαλάζια και λευκά.
Γαντζωμένη στην μοίρα της,
γεμίζει την καρδιά της,
με πολύχρωμες ελπίδες
και ξεδιψά την δίψα της,
μ'αθάνατο νερό.
Γλυστρά στη χρυσή της θάλασσα,
φορά την ολόχρυση φορεσιά της
και διαλαλεί στα πέρατα,
την μοναδική ομορφιά της.
Στην δοξασμένη γη της,
ζήσαν τα παιδιά της στους αιώνες
και μεγαλουργήσανε.
Την αγάπη τους για τον Θεό της,
γνώρισε και μέχρι σήμερα ανανέωσε.
Υποσχέθηκε θριαμβικά,
άσβεστη να την διατηρήσει.
Γιατί έχει την πυξίδα της,
για υπέροχα νέα ταξίδια,
μαζί με τα αγαπημένα τα παιδιά της.
...Eva Miliou...
Ποιήτρια-συγγραφέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου