Δεν μπορεί... Γιώτα Κλουτσούνη.

Χτες το βράδυ στ' όνειρό μου
σ' είχα αγκαλιά.
Και στα μάτια σε κοιτούσα
σαν παλιά.
Κι ήθελα να σβήσει ο χρόνος
να χαθεί.
Να ξημέρωνε και να' μασταν μαζί.
Βγήκανε χιλιάδες άστρα
γέμισε ο ουρανός.
Δάκρυσε μαζί με μένα
κι ο Θεός.

Κι έλεγα όνειρο πως είναι
δε μπορεί.
Θα ξυπνήσω το πρωί
και θα χαθεί.
Μα στη σκέψη μου όλη μέρα
τριγυρνάς.
Σαν να θέλεις να μου πεις
πως μ' αγαπάς.

Χτες το βράδυ στην καρδιά μου
άναψε φωτιά.
Και με τύλιξε στις φλόγες
σαν παλιά.
Και τα χέρια σου
μου γράφαν στο κορμί.
Σ'αγαπώ μείνε κοντά μου μιά ζωή.
Κι ήρθανε οι αναμνήσεις
στης καρδιάς το φως.
Δάκρυσε μαζί με μένα
κι ο Θεός.

Κι έλεγα όνειρο πως είναι
δε μπορεί.
Θα ξυπνήσω το πρωί
και θα χαθεί.
Μα στη σκέψη μου όλη μέρα
τριγυρνάς.
Σαν να θέλεις να μου πεις
πως μ' αγαπάς.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου