Σε περίμενα, πάντα σε περίμενα...
Από την εφηβεία μου προετοιμαζόμουν
για την μέρα που θα σε συναντήσω..
Πρώτα σχεδίασα το πρόσωπο σου με κάρβουνο
μετά ολόκληρο το σώμα με άψογο στυλ,
σου έδωσα τις καμπύλες της Αφροδίτης...
Ύστερα άρχισα να το χρωματίζω
μ’ αγαπημένο χρώμα σε κάθε σου σημείο
εβεννο για τα μαλλιά, άλικο για τα χείλη,
Χρυσό χάλκινο για το δέρμα σου...
Όταν τελείωσα το ποθητό πορτραίτο
έσκυψα και σου έδωσα ένα φιλί
για μια στιγμή πίστεψα πως θα σου δώσω
ζωή με την πνοή μου, εφηβική αφέλεια...
Πέρασαν χρόνια μέχρι που πια μέρα της άνοιξης
συναντηθήκαμε τυχαία σε εκείνο το στενό δρομάκι...
Κοιταχθήκαμε με απορία στα μάτια
πλησιάσαμε ο ένας τον άλλον
πιαστήκαμε χέρι με χέρι και συνεχίσαμε το ταξίδι...
Δεν χρειάστηκαν εξηγήσεις γνωριζόμασταν χρόνια...
...Αντώνης Σαμολαδάς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου