Χωρέσαμε στα λόγια μας τα λόγια κάποιου άλλου και ορίσαμε
στις μοίρες μας τα «επιτρεπτά» για να ζήσουν.
Από την αρχή μας κιόλας, από τα πρώτα μας βήματα, μάθαμε
να πατάμε σύμφωνα με τα πατήματα των άλλων.
Μία ζωή να φτιάξουμε, να είναι ικανοποιημένοι όλοι οι άλλοι.
Μην τύχει και τους απογοητεύσουμε, μην τύχει και ξεπέσουμε σε
στόματα περίεργα. Μπερδέψαμε την ευτυχία με τα πρέπει, και τα
όνειρα με τα παραδείγματα προς μίμηση κάποιων άλλων ψυχών.
Κάπως έτσι, δε μάθαμε να ζούμε αληθινά… δεν είδαμε ξεκάθαρα
την πλευρά των «θέλω» μας… αυτών που απλώνονταν τεράστια
και εμείς τα σκάγαμε στα μούτρα σαν μπαλόνι, να μη μας
μπερδεύουν. Έπειτα μάθαμε πως η ζωή είναι πολύ μικρή,
κι έπειτα αποφασίσαμε να ζήσουμε όπως εμείς πραγματικά
ποθούμε… μα για δες! Σε πρόλαβε το τέλος λίγο προτού ζήσεις
όπως εσύ θες αληθινά… γιατί η ζωή δεν είναι άπειρη και εσύ
δεν είσαι Θεός να ικανοποιείς μόνιμα τους άλλους.
Γιατί κάποιες φορές, στις αδυναμίες σου μέσα
κρύβεται όλη η ομορφιά. Αυτή θα σε ξεχωρίσει από τη μάζα.
Ίσως αν προλάβεις και γνωριστείς με τα δικά σου όνειρα,
δίχως ενοχές, μόνο τότε δε θα μετανιώσεις για τις επιλογές σου,
αφού δε θα είναι επιλογές όλων των άλλων.
Ίσως… να προλάβεις να ζήσεις…εσύ!
~ Κι αν ήθελα να μιλήσω, σώπαινα, αφού αυτό με έμαθαν
πως είναι το σωστό.
Κι αν ήθελα να κλάψω, γινόμουν άγαλμα μπρος στις κακοτοπιές.
Κι ήθελα να γελάσω ακόμα και στις δυσκολίες, να ξορκίσω το
κακό, δεν το έκανα, μη με περάσουν για παράφρονα.
Κι αν ήθελα να αγαπήσω με όλο μου το είναι, κρατούσα άμυνες
και ενδοιασμούς, μη με περάσου για επιπόλαιη.
Κι αν κουράστηκα… θα ψάξω το θάρρος που οι άλλοι μου είπαν
πως πρέπει να έχω πάντα στο τσεπάκι μου.
Μα εγώ ξέχασα να τους πω…πως δεν έχω τσέπες, δεν έχω
καν τσαντάκι για τις σημειώσεις, με όσα είχαν απαίτηση
για εμένα να πράττω και να θυμάμαι.
Ελεύθερη τρέχω στη φορά των ονείρων μου και μαθαίνω
για μένα να ζω. ~
...Vaya Bali - Συγγραφέας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου