Και ντύθηκες τα γαλανά
να μοιάζεις του αέρα
ανάλαφρη εσύ
ανεμόεσσα
ταξίδι βάλθηκες
στου Αίολου τα κιόσκια
κυνηγώντας μια σκέψη
που πιάστηκε τυχαία
στα φτερά ενός άσπρου γλάρου.
Και χαμογέλασαν τα μάτια σου
κι ένιωσες πως λικνιζόσουν
σε θάλασσες
ωκεανούς αγάπης!
Πώς ταξίδεψες έτσι;
Για ποια πέρατα σάλπαρες;
Έφτασες άραγε ποτέ
στη γη την ποθητή;
Γιατί έχεις ακόμη στυφή τη γεύση στο στόμα;
Μια πτήση φωτός έκανες
κι ό τι απόμεινε όταν ξύπνησες
ανάμεσα στα δάχτυλα
η μνήμη σου.
...Χρυσαυγή Τούμπα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου