Όσο την είχε στη ζωή του, ήταν πάντα απών!
Τώρα που εκείνη έφυγε, την ψάχνει απελπισμένα μα χωρίς
αποτελεσμα, εκείνη δε τον βλέπει, δε ακούει τη κραυγή
του, στις σκοτεινές νύχτες που μοιάζουν με βαρυ χειμώνα!
Σαφώς, εκείνη νιώθει τον πόνο του, πάντα τον ενιωθε,
νοιαζόταν για εκείνον, κάθε μέρα όλη την ωρα, ήταν η ζωή της!
Εκείνη αγαπουσε αληθινά και κάθε μέρα, οχι με διακοπές
και διαλείμματα, μα δε ήθελε να το καταλαβει,ήταν σίγουρος
για την αγάπη της,μόνο που ξέχασε να μετρήσει τη δική του
πλευρά, ήταν πάντα με την πλάτη του γυρισμένη!
Βλέπεις ; δε τα είχε υπολογίσει όλα, απλά μετρούσε
και κρατουσε οτι είχε εκείνος αναγκη,
όσο για εκείνη ; ούτε λόγος!
Ελα μωρέ, αφού με αγαπάει, που θα παει ;
έλεγε συνέχεια, όμως έκανε λάθος υπολογισμους,
υποτίμησε τη δύναμη της ψυχής της
και την νοημοσύνη της!
Ος που μια μέρα, εκείνη αποφάσισε να φύγει,
μετά από πολύ δουλειά μέσα της!
Δε ήθελε να φτάσουν εδώ, αλλά δε είχε αλλά περιθώρια,
ήταν ήδη στο περιθώριο!
Βέβαια κατά καιρους του έλεγε, μια μέρα θα γίνω
ο 'εφιάλτης' σου ,μα ουτε που άκουσε!
Φευγοντας του είπε :
Ότι είχα σου τα έδωσα, πήρες ότι σου έλειπε εσενα
αδειαζοντας εμεβα?
Με στραγγίξες, με στέγνωσες!
Φέυγω να σώσω οτι σώνεται ακόμα!
Όμως να θυμάσαι,
πως όσο ζήσεις θα υπάρχω μέσα σου,
κι ας μη μου το έδειξες!
Θα γίνω το δάκρυ στα μάτια σου!
Η λυπη στη ψυχή σου!
Ο πόνος στην καρδιά σου!
Μέχρι τώρα ήμουν το φως σου, τώρα θα είμαι το σκοτάδι σου!
Ήμουν το χαμόγελό σου, τώρα θα είμαι η θλίψη σου!
Αυτά του είπε κι έφυγε,
μ'ενα λυπημένο χαμόγελο στα χείλη της, και μια στάλα δάκρυ
στα μάτια, ίσα ίσα να ξεδιψάσει ο πονος της!
Έκλεισε την πόρτα κι έφυγε!
Δε γύρισε ποτέ πίσω!
Κάποια πράγματα να τα εκτιμάς όταν τα έχεις,
κι όχι όταν τα χάνεις!
Τότε όλα είναι απουσία!
*
Ατσαλάκωτα σεντόνια από έλειψη του έρωτα !
Τσαλακωμένοι άνθρωποι από τον εγωισμό τους!
Χαμένες αγάπες από αμέλεια κι αδιαφορία!
Χαμένες ζωές στο ξεπέτα της στιγμής!
Πουλημένη αξιοπρέπεια σε τιμή ξεφτίλας!
Ούτε λόγος για... α γ α π η
--------------------------------
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου