Σε κείνο
το πεφταστέρι θα κάνω
μια ευχή, σε εκείνη την ευθεία
που πήρε πρίν χαθεί!
Ως τις τελευταίες του
στιγμές κεντούσα αναμνήσεις,
μες τον καμβά της σκέψης μου γυρνούσα
σε ψευδαισθήσεις!
Μες το βυθό
αφέθηκε ξεχάστηκε στη λήθη,
μιρολογούσε ψέλλιζε τι άλλο θα
του τύχει, μια αγάπη π'απαρνήθηκε
τον έχει λησμονήσει!
Κατρακυλούσε
αθόρυβα τ' νιωθα να πονά,
μέσα στη λάμψη του έμοιαζε
να απέδρασε διψούσε την αγάπη της
για δυο γλυκά φιλιά!
Πεφταστέρι είπα
της μιας νυχτιάς, δεν είχε τύχη
πλανεύτηκε απ τα μάγια της, βρυχήθηκε
στη θάλασσα παντοτεινά!
Κι απόψε
στη ψυχή μου υπάρχεις νοητά,
σ' ένιωσα πεφταστέρι μου ήσουν
φτιαγμένο από αστερόσκονη
και τούτη τη νυχτια!
Μόνο στ' όνειρο
σ' άγγιξα κι ας φώλιασες
σ' αφέγγαρη νυχτιά, πολύτιμο πετράδι μου
είσαι στο μέρος της καρδιάς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου