Σταυρούλα εγώ... Σταυρούλα Δεκούλου.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Οίτυλο της Μάνης.
Παντρεύτηκε έναν Μανιάτη που η οικογένειά του κάποτε
όριζε τα δουκάτα της Φλωρεντίας. Έζησε δύο παγκόσμιους
πολέμους κι έναν εμφύλιο. Έκανε εννιά παιδιά από τα οποία
έζησαν τα πέντε. Τον καιρό του εμφυλίου ζώστηκε τα άρματα
για να προστατέψει τα παιδιά της. Τα φόρτωσε σε ένα γάιδαρο
και μονάχη τα έφερε στην Αθήνα. 
Μαζευόμασταν στην αυλή και τα εννιά της εγγόνια και οι κόρες,
οι νύφες, οι γιοι, οι γαμπροί... και φούσκωνε το στήθος από
χαρά. Καθόταν απάνω στο κεφαλόσκαλο και έλεγε
<<Όλοι εσείς είστε γέννα μου και θα είστε η γενιά μου>>.
Δεν μίλησε ποτέ για τα χρόνια των πολέμων. Δεν μίλησε ποτέ για
τα παιδιά που χάθηκαν. Δεν φώναξε, δεν τσακώθηκε, δεν
κατηγόρησε, δεν κουτσομπόλεψε ποτέ.
Αρχόντισσα σε όλα της μέχρι και το φευγιό της στα βαθιά της
γεράματα. Περήφανη, ασυμβίβαστη, πεισματάρα, τα κατάφερε
καλύτερα από όλους σε καιρούς πιο δύσκολους από ποτέ. 
Το πιο γιορτινό τραπέζι ήταν της θανής της. Ποτέ οικογένεια,
φίλοι και συγγενείς δεν έκλαψαν κάποιον όπως εκείνη.
Οι ιερείς της εκκλησίας μιλούσαν μισή ώρα για την καλοσύνη
της και την ψυχή της.  Είχαν τα μάτια της το χρώμα του
ουρανού, το μόνο που δεν πήρα.  Την έλεγαν Σταυρούλα κι
έχω το όνομά της και τον χαρακτήρα της.
Κάθε χρόνο στη γιορτή της βαστώ ένα κλαδί βασιλικό και
της μαρτυρω τα μυστικά της χρονιάς που πέρασε. Οι Μανιάτες
βγάζουν τα κορίτσια τους Σταυρούλες προς τιμήν του τιμίου
Σταύρου, το σύμβολο της πίστης και της πατρίδας μας.
Καποτε κάποιος μου είπε... το έχει το όνομά σου Σταυρούλα,
να σηκώνεις τους σταυρούς που είναι των άλλων... έστω κι έτσι
αντέχω και είμαι ακόμα εδώ.
Γυναίκα
Μάνα
Κόρη
Φίλη 
Αδελφή 
Στρατιώτης
Νοσηλεύτρια 
Ονειροπόλος
Οραματίστρια
Ποιήτρια
Μούσα
Πεισματάρα, ασυμβίβαστη, αληθινή 
Εδώ στην πρώτη γραμμή έτοιμη για όλα... 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου