Να ήμουνα ψιλή βροχή
Γλυκά να σε φιλήσω
Στο απέραντο της σκέψης σου
Την αγκαλιά να κλείσω
Να σε αγκαλιάζω κάθε Αυγή
Νανούρισμα της νύχτας
Φωλιά από τα τερτίπια του καιρού
Και του Νοτιά τα στήθια
Καθώς τα χείλη σου τον γιαλό φιλούν
Απουσίες της ζωής ξεπλένουν
Στον παφλασμό σου αναμνήσεις ξεπηδούν
Τα λόγια σου την σκέψη μου ημερεύουν
Να σε κοιτώ δίχως αύριο
Να μου μιλάς με γλύκα
Νανούρισμα, ζωής προσκέφαλο
Γιάτρισα, στης μοναξιάς την πίκρα
Μην μου θυμώνεις, στο έχω πει
Παρηγοριά μου δίνεις
Το χρώμα σου φωτίζει Ανατολές
Της μοναξιάς σκοτάδια κλείνεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου