Τα δέντρα έγερναν στου αγέρα τη δίνη
Σηκωνόταν το χώμα και στροβιλιζόταν ολόγυρα
Κάτι πετούμενα του ουρανού βιάζονταν να κρυφτούν
Η μπόρα ερχόταν ανάμεσα από τα μαυρισμένα σύννεφα
Επιτάχυνα το βήμα μου στους άγνωρους δρόμους
Κοίταγα να βρω καταφύγιο
Έτσι, ασυναίσθητα μπρος στο επερχόμενο κακό
Μα ήσαν αφιλόξενοι οι δρόμοι
Ούτε ένα φυλλαράκι δεν μου έδειξε λίγη συμπάθεια
Δεν με άγγιξε, παρά μόνον η σκόνη που μου γέμιζε τα μάτια
Κοίταγα μάταια να βρω ένα καταφύγιο
Καμία ένδειξη δεν έγραφε "εδώ στεγάζεται η αγάπη"
Για μένα ουδείς πλέον προορισμός, κανένα καταφύγιο
Έρμαιο στης μπόρας τη τύχη
Μόνη διάβαινα, τυφλή, στον παραλογισμό του σκότους
Αναζητώντας μια φωτεινή ένδειξη στο βάθος του δρόμου
που θα έγραφε..., εδώ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου