Μακριά τόσο... Στέλλα Βρακά.

Μακριά τόσο
εκείνα τα όνειρα
που ντύνονταν, στολίζονταν
και έβαζαν αινίγματα στον ουρανό μου.
Δεν ξεχάστηκα μέσα τους.
Για λίγο συλλάβισα τα γράμματά τους.
Κι όταν η μαγεία πήγε να κοιμηθεί
τα γύρισα πίσω.
Μακριά τόσο
τα λόγια
τα κλειδωμένα στο ακίνητο
σκόνες σελίδες
μ' έδεναν χειροπόδαρα
και μ' έριχναν σε μια θάλασσα απελπισμού
που δεν γνώριζα.
Ό,τι μίλησε αποσιωπήθηκε.
Σκοτεινόχρωμο ρεύμα στην παλίρροια
που το έβλεπα σαν πολύχρωμο φως
η πρωτόπλαστη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου