Να ξανάρθεις στη λήθη
της βροχής, στου φθινόπωρου
το χάδι, σε στιγμές του λογισμού φως μες
στο σκοτάδι, να ξανάρθεις σαν νότα μουσικής
σ'ένα απρόβλεπτό μου βράδυ!
Στου φθινόπωρου τη θλίψη έλα να
με ταξιδέψεις, λίγο μες στους στεναγμούς σου
στο φιλί μου ν' αλητέψεις!
Ηλιαχτίδα να' σαι να ανιχνεύεις της ψυχής μου
τη σιωπή, στην ομίχλη της σελήνης να ' σαι
λάμψη διάφανη ακραιφνής!
Θα ξανάρθω να διασχίσω τ' ονειρό σου
στις αισθήσεις, τις θύμησες ν' αγγίξω
να με γλυκο νανουρίσεις!
Στου φθινόπωρου τη λύπη χωρίς χρώμα
προσμονής, παρασύρθηκα απ τη σκέψη
στ' άρωμα από το γιασεμί!
Φθινοπωρινό τοπίο και ο νους αναπολεί,
τις εικόνες που είχε γράψει η ψυχή, κι ένα
τρέμουλο στο βλέμμα στη μορφή σου που είχα δεί!
Σε μια σκέψη ταξιδεύω να' μαστε μαζί,
σ' ένα πέταγμα των γλάρων σ' ενα ψίθυρο σιωπής!
στου μορφέα παραδώθηκα το χάδι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου