Δρομολόγησες ταξίδια ονειρεμένα,
ουτοπικής σκέψης ονειροφαντασίες.
Βαθιές οι πληγές, άφαντοι οι μεσσίες,
απάνεμο λιμάνι δε βρήκες κανένα.
Καραβάκι με τ’ άρμενα χαλασμένα,
της Σκύλλας και της Χάρυβδης σωσίες
σε σκαμπανέβαζαν όπου επήες,
τα ύφαλα σου τσάκισαν, οϊμένα.
Ελπιδοφόρο αύριο προσδοκούσες,
οι ελπίδες μπατάρισαν στα πελάη,
μαζί με τα όνειρα που κεντούσες.
Και λες ..Αχ μοίρα! χολή με κερνούσες
-την ψυχή μου άφηνες να διψάει-
μα για άλλους, τις χαρές δε μετρούσες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου