Τα Δεσμά Της Σκέψης... Νέλλη Κουμεντάκη.

Πάλι χάραξε ενωρίς
και η ψύχρα αγκάλιασε το κορμί,
ψιθυρίσματα τ' ανέμου
κι ο νοτιάς καλά κρατεί!

Ξημέρωσε κι ολόγυμνη
έμεινε η ψυχή, μες τα δεσμά
της σκέψης, στα χνάρια σου
βαδίζω μοναχή!

Ψάχνω να βρώ στις λέξεις
τη λύτρωση, σε κάποιο ήχο μουσικής,
άσωτα περιφέρομαι σ' αυτά που
υπαγορεύει η ψυχή!

Λεηλατώ τις θύμησες το γήινο
της στιγμής, στο φθαρτό του χρόνου,
ψάχνω την παρουσία σου να δω
αν με συγκινεί!

Ψάχνω την πληγή, αν έκλεισε
η ακόμα αιμορραγεί, αν αναζητάς
τη σκέψη μου, τις πατημασιές σου
ακολουθώ μα εσύ όπως πάντα αργείς!

Χάραξε κι αυτή η σιωπή
ψευδαίσθηση έγινε αντοχής, νιώθω
να κρυώνω, κι απόψε σε περίμενα
μα εσύ δε λες να' ρθείς!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου