Εξουσία... Τριάδα Ζερβού.

Ξυπνάς χαράματα

καθημερνά να τρέξεις,

Κορόιδο άνθρωπέ μου

πάλι στον αγώνα!

Ψάρι επιθυμείς να φας;

Κώλο θα βρέξεις!

Και μου χρωστάς

να μου μιλάς

αν έχεις κότσια και τολμάς,

μ’ επικλινές το αριστερό σου γόνα..

Σ’ εξουσιάζω!!

Σαν μαριονέτα σε τεντώνω!

Σου αφήνω τα ελάχιστα

ν’αντέχεις, περιθώρια!

Κατόπιν τα σκοινιά μου

όσο πρέπει τα ισιώνω!

Να μην μπορείς να κινηθείς,

ακόμα κι οταν πας να κοιμηθείς,

ποτέ να μην περάσεις

τα δικά μου όρια!!

Είμαι ο σατράπης σου,

οι λέξεις μου ξερές!!

Είμαι εξουσία,

είμαι ο νόμος των ολίγων!

Κοινωνική ισότητα;

Τι τρίχες κατσαρές!

Σε μένα θα τα στάζεις

θες δεν θες,

ξέχασε φίλε τα γινόμενα του χθες,

σου επιβάλω με το ζόρι

διαβίωση κολλίγων..

Σε σπρώχνω στην ανέχεια

γιατί έτσι με συμφέρει!

Είμαι το κράτος

που σε κλέβει φανερά!

Που ψάχνει τρόπο

κακομοίρη να σε φέρει,

στο έσχατο σκαλί του ξεπεσμού,

στο όριο φριχτού διασυρμού,

κι έχω το θράσος

να στο λέω καθαρά!!!

Τριάδα Ζερβού