Κάθε τέτοια ώρα που κατεβαίνει το φεγγάρι στο παραθύρι του
σπιτιού μου και ο γκρίζος ουρανός καθρεφτίζεται στο νερόλακκο
του δρόμου ξεπηδάει μέσα από τη νύχτα η θύμηση σου ευτυχία
Σε ξαναβρίσκω στη Μαρία που είχε στα μάτια της την ησυχία μιας
φθινοπωριάτικης μέρας στη φρεσκολουσμένη με δάκρυα της
κληματαριάς Ελένη στην Ασπασία με τους ώμους στο χρώμα της
λευκότητας σ εκείνους τους χωμάτινους δρόμους
... ευτυχία και κάθε τέτοια ώρα είναι σαν ένα τριαντάφυλλο
να έρχεται να με επισκεφτεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου