Στο διπλό μου το κρεβάτι
είμαι πάντα στο ραχάτι
Τι να κάνω η κακομοίρα,
είμαι βλέπετε και χήρα
Και του έλεγα του Κώστα
που πονούσε· πάνε ρώτα
Μα εκείνος φοβιτσιάρης
πόσο να τον κουμαντάρεις
Ήθελε όμως και μικρούλες
κι όλο έκανε χαρούλες
Μα η καρδιά δε λογαριάζει
και στον χάρο σε αδειάζει
Έκλαψα δεν λέω, η δόλια
Μαύρα πήρα πανωφόρια
Μα η ψυχή μου ακόμη θέλει,
λαχταρά και υποφέρει
Είπα τέρμα στη μαυρίλα,
μου 'φερνε κι ανατριχίλα
Έβαλα χρωμα στα χείλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου