Ο Μίτος Της Αριάδνης... Χριστίνα Νικολάου.

Κι όλα ξαφνικά πάγωσαν.
Σε μια τελεία η ζωή
Ασφυκτιά.
Με μια παύση σκοτεινή
παλεύει.
Σ' έναν λαβύρινθο έχει
χαθεί
Εγκλωβισμένη,
τον μίτο της, μάταια
γυρεύει.
Ζοφερός ο θάνατος, πουλί
αρπακτικό
Στη σειρά τα φέρετρα, κι απόψε
περιμένουν.
Η ανθρωπιά μάχεται την ύλη.
Ένας αριθμός, και εσύ και εγώ
Ένας ακόμη αριθμός στον
κατάλογο των θανόντων,
στοιβαγμένοι
Έρημη η πόλη, κι απόψε
Αποπνικτική η σιγή
Κι η ψυχή δε σαλεύει.
Πίσω από ένα παράθυρο,
φυλακισμένη
Αναπολεί
Αναθαρρεύει
Σιωπά.
Συμμαχεί με τον πόνο
Κι άλλοτε αρματώνεται, και
περιμένει
Κουράγιο ελπίδα
Κλωνάρι πεταλούδας σε στεφανώνει.
Κουράγιο ζωή
Κι ο μίτος της Αριάδνης, σε
ε λ ε υ θ ε ρ ώ ν ε ι !

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου