Περί πόνου... Μαρία Χώχου.

Πόνος ο πολυσχιδής!

Ο σκληρός, ο βίαιος, ο αδυσώπητος!

Πόνος ανελέητος και ανάλγητος

πόνος δυνάστης!

Πορθητής της γαλήνης και της ηρεμίας!

Απροσδόκητος εισβολέας

και αδιάκριτος χαμαιλέοντας

στα φυλλώματα των αναμνήσεων!

Δεν ξεγελιέσαι, δεν εξευμενίζεσαι, δεν αποσύρεσαι!

Δέν αποχωρείς μα ούτε και υποχωρείς!

Αυτόνομος Μονάρχης...

εγκαθιδρύεσαι στο παλάτι της Νόησης,

διχάζεις, διαιρείς και βασιλεύεις!

Σύμμαχος της θλίψης και της μελαγχολίας,

αρκεί μια στιγμιαία αναλαμπή μνήμης

για να εισβάλεις καταιγιστικά,

λυμαίνοντας το γέλιο, την χαρά, την ευτυχία...

ρίχνοντας τα πληγωμένα μας κομμάτια,

βορά στά όρνεα της λύπης και της δυστυχίας!

Πόνε που με ξαγρύπνησες, που με κομμάτιασες,

που ορφάνεψες τα όνειρά μου

και ανέβασες τους χτύπους της καρδιάς μου!

Που με δοκίμασες στην καλοσύνη

και στην ανθρωπιά μου!

Πού γκρέμισες τις πλάνες μου

και έσκισες το στρώμα της σκληρότητάς μου!

Πόνε που δίδαξες την θέληση και την αγωνιστικότητά μου!

Βασανιστή μου....και Λυτρωτή μου!!

Είσαι το σώσμα στο βαρέλι της εμπειρίας

και εγώ που έμαθα πίνοντάς σε,

το μεγαλείο της Ύπαρξης...

θέλω να σου φωνάξω ΠΟΝΕ....

πως όσο ζώ.....

θα θυμάμαι, θα αγαπώ και θα ονειρεύομαι!

Δές με πως χαμογελάω...........ΖΩ!!

Μαρία Χώχου

~Αφιερωμένο σέ όσους έφυγαν αναπάντεχα και πρόωρα...

αφήνοντας τον πόνο παρακαταθήκη!

~ Στήν πολυαγαπημένη μου Άννα που εννέα μήνες ακριβώς

μετά την αποχώρησή της....πονάω, ζώ και χαμογελάω ακόμα....!!

(Για σένα "χαρά" μου!!!)