...στις απόκρυφες γωνιές της καρδιάς
στέκια παιδικών διαλόγων
κοσμημένων την αγνότητα της αφέλειας
...στα τερτίπια του μυαλού κάτι Κυριακές ωχρές
...στα πολυκαιρισμένα κουφέτα της ροζ γλυκόζης ,
εχθροί αδαμάντινοι οδοντοστοιχίας χαμηλοβλεπούσας
...στην ηδονή της σοκολάτας που απλώνεται
θρασύτατα στα κερασένια χείλη
...στο λάγνο γλύψιμο των ακροδάχτυλων
σαν πλημμυρίζουν κόκκους ζάχαρης
προσπάθεια επική ο λουκουμάς να καταφαγωθεί
...στο γλυφιτζούρι κοκκοράκι
περιτυλιγμένο σ'εσάνς τσικνισμένου καλαμποκιού
...στο κοκορετσάκι του σαββατόβραδου
πληρωμένο τίμημα του παππού
το άσπρισμα της τρίχας
δεν πρόλαβε να αντικρύσει
πήρε μαζί του την εικόνα της νεάνιδος
της ονειροβατούσας
...στα τσακισμένα παγωτά ξυλάκι
χάρισμα αδύνατον να πουληθούν
...στο ταγαράκι με την κολεξιόν που έραψα
στην κούκλα την γυμνωμένη
τα κρύα σαν έρθουν μην πουντιάσει
...στα γαριδάκια του χοντρού και του λιγνού
σαβούρα εποχής
υποκατάστατο του γεύματος που ετοίμασε η μαμά
...στον ήχο της γκοφρέτας που θρυμματίζεται
στην ανελέητη δαγκωματιά
έκδοση προσωπική σε τυραννία απολαύσεως
...στο αναμάσημα της τσιχλόφουσκας
νίκη ιστορική το σκάσιμο
καθώς ηρωικά ηχεί
...στα λουκούλλεια γεύματα σε τραπέζι ροτόντα
παρουσία του οίκου που με γέννησε
προσφορά στην κοινωνία
πολύτιμα τραγική
...στον ήχο της καμπάνας του εσπερινού
το πλάγιασμα της μέρας συντελείται
μια αίσθηση πλανάται
ο ονειρόκοσμος την πόρτα άνοιξε
τα μάνταλα κυρίευσαν το καμαράκι
...στην τεράστια αυλή κάτω απ'την μουριά
παίζοντας κουτσό
λιώνοντας με χάρη τα μούρα τα πεσμένα
ηττημένα στου χρόνου την καταπακτή
...στα παραμύθια που δε μου διάβασε κανείς
...στο μαξιλάρι που ποτέ δεν αποκάλυψε
το δώρο του Αη Βασίλη
...στο άρωμα των Χριστουγέννων που πλημμυρίζει
στωικά την καρδιά μου
καθώς αντικρύζω τη ματαιότητα της λάμψης
...στα λουστρινένια παπούτσια που ποτέ
δεν έλιωσα τις σόλες τους
...στο πρώτο τσιγάρο δοκιμή
σε ηλικία πρώιμη
υπαίτιο να φάω το ξύλο της χρονιάς μου
...στα ψηλοτάκουνα παπούτσια που φορούσα
υποδυόμενη την καλλιτέχνιδα
τσακίστηκα στα σκαλοπάτια κάποτε
επέζησα ωστόσο αβλαβής
...στα φλιτζανάκια του καφέ που έγλυφα
μετά μανίας να νιώσω
την απόλαυση της γεύσης
...στους μυθικούς διαλόγους με τον αόρατο φίλο
πιστό σύντροφο στα χρόνια της φυλακής
...στους έρωτες τους ανεκπλήρωτους
...στα φρεσκοπλυμένα σεντόνια
καθώς το εφηβικό κορμί
γεμάτο πόθο για ζωή
παρηγορούσαν σε ψάχνω
...στις αγκαλιές που στερήθηκα
...στα φιλιά τα ανύπαρκτα
...στα χάδια που ονειρεύτηκα
...στο νανούρισμα του φεγγαριού
...στη θάλασσα που την ψυχή μου πλάνεψε
...στον ήχο των αστεριών
...στο άρωμα της εκκλησιάς
...στα χελιδόνια που έρχονται και πάνε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου