Όταν κρυώνεις να ζωγραφίζεις καλοκαίρια!
Και μεσημέρια με αχτίνες ήλιων χρυσαφένιες.
Μαργαριτοφόρα κοχύλια σε απόμερες αμμουδιές,
αμμουδιές που περνούν από την καρδιά σου.
Και νοιώσε τον καύσωνα ενός μεσημεριού
που μην αντέχοντας την τόση λαύρα στην ανάσα
έτρεχες για μιά δροσιστική βουτιά ακόμα,εκεί,
στης Κακοπετριάς την ακύμαντη ,απόμερη αγκάλη.
Και άκου τα τζιτζίκια που για σένα τραγουδούν
δες τα ξερά κλαδάκια που φωλιές τους έχουν κάνει.
Το καλοκαίρι να το έχεις βαθιά στην ψυχή σου! Νοιώσε το!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου