Ο ασπασμός του φθινοπώρου.... Σταυρούλα Δεκούλου.

Κάθε αυγή μια χούφτα βροχή

ξεδιψά τα όνειρά μου.

Μύριζε φθινόπωρο η αγκαλιά σου

ψες βράδυ κι ένα φύλλο θαρρώ

μου ζήτησε να χορέψουμε.

Πώς να του αρνηθώ;

Ξέπλυνα στην ανατολή

το κρυφό μας σμίξιμο

και μ' ένα μαντήλι βιάστηκα να καλύψω

τα σημάδια στο λαιμό

από το αχόρταγο πρωτοβρόχι σου.

Χάραξε θαρρώ...

στης ψυχής μου τ' ανοιχτά!

...Σταυρούλα Δεκούλου...